Kościół pw. Przemienienia Pańskiego

Kościół Przemienienia Pańskiego – rzymskokatolicki, zabytkowy kompleks sakralny, wraz z przylegającym do niego klasztorem pijarów, przy ulicy Pijarskiej 2 w Krakowie. Kościół rektoralny. Pijarzy przybyli do Polski z Moraw w 1642 roku, część z nich otrzymała fundację wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego. Późnobarokowy (właściwie rokokowy) kościół Przemienienia Pańskiego został zaprojektowany przez znanego architekta Kacpra Bażankę i wzniesiony w latach 1718-1728, a fasada zaprojektowana przez Franciszka Placidiego powstała w latach 1759-1761. Wybudowany na planie prostokąta, posiada jedną nawę i – otwarte ku niej – kaplice boczne. Wyraźne są nawiązania do kościoła w typie Il Gesù. Efekt integracji nawy głównej z prezbiterium osiągnięty został poprzez zastosowanie wydatnego gzymsu przebiegającego wokół osi kościoła. Iluzjonistyczne polichromie we wnętrzu, nawiązujące do rzymskiej tradycji Andrea del Pozzo, są dziełem dwóch artystów przybyłych z Moraw – Franciszka Ecksteina i Józefa Piltza i, podobnie jak jednolite wyposażenie wnętrza, wykonane pod kierunkiem Ecksteina, powstały w roku 1733. Dziełem Ecksteina jest także iluzjonistyczny ołtarz główny oraz freski na sklepieniu nawy głównej. Freski na sklepieniu – przedstawiające apoteozę kluczy św. Piotra – wykonane zostały zgodnie z założeniami "kwadratury". Po prawej stronie ołtarza wmurowane jest serce ks. Stanisława Konarskiego, a przed wejściem do kościoła znajduje się jego popiersie.