Wielka Koszysta

Wielka Koszysta (2193 m n.p.m.) – szczyt w Tatrach Wysokich, najwyższy punkt grzbietu Koszystej, oddzielającego Dolinę Waksmundzką od doliny Pańszczycy. Jest to jeden z najbardziej na północ wysuniętych dwutysięczników tatrzańskich. Szczyt jest środkowym z trzech wierzchołków w grani Koszystej. Od strony północnej graniczy z Małą Koszystą (2014 m), od południa natomiast z Waksmundzkim Wierchem (2186 m). W skalistej, wschodniej grzędzie Wielkiej Koszystej wznosi się turnia zwana Waksmundzką Strażnicą. Od strony zachodniej do doliny Pańszczycy spod wierzchołka schodzą żleby: Cesarka i Barani Żleb. Pierwsze odnotowane wejście: Ludwik Zejszner 3 sierpnia 1838 r. z grupą osób towarzyszących, podczas pomiarów wysokości za pomocą barometru, zimą: Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Mariusz Zaruski, Stanisław Zdyb 4 marca 1910 r. Oba wejścia miały miejsce od strony Krzyżnego. Wielka Koszysta jest najczęściej odwiedzanym wierzchołkiem w grzbiecie. W 1932 r. cały masyw Koszystej wykupiony został od rodziny Uznańskich przez Skarb Państwa, a w 1936 r. w wyniku starań PTT objęty został ścisłą ochroną. Do tej pory jest obszarem ochrony ścisłej i nie prowadzą przez niego żadne szlaki turystyczne. Pochodzenie nazwy Koszysta (dawniej także Kosista) nie jest znane, być może pochodzi od koszenia okolicznych łąk, dawniej wypasanych.